- Katılım
- 30 Eyl 2014
- Mesajlar
- 2,979
- Tepki puanı
- 0
- Puanları
- 0
Aziz Müminler!
Okuduğum âyet-i kerimede Cenâb-ı Hak şöyle
buyuruyor: “Allah, hanginizin daha güzel işler yapacağını
sınamak için ölümü ve hayatı yaratandır. O, güçlüdür,
bağışlayandır.”1
Okuduğum hadis-i şerifte ise Efendimiz (s.a.s) şöyle
buyuruyor: “İki nimet vardır ki insanların çoğu onları
değerlendirme hususunda aldanmıştır: Sağlık ve boş
vakit.”2
Kardeşlerim!
Peygamberimiz (s.a.s), bir gün ashabıyla sohbet
ederken yere dörtgen bir şekil çizdi. Sonra o şeklin ortasından
dışarı uzanan bir çizgi ve o çizgiye bitişen başka çizgiler
çizdi. Ardından, kendisini meraklı bakışlarla seyretmekte
olan ashaba dönerek bunların ne anlama geldiğini şöyle
açıkladı: “Bu dörtgenin ortasındaki çizgi insandır.
Dörtgen de insanın ecelidir ve onu kuşatmıştır. Diğer
çizgiler ise insanın arzu ve tutkularıdır. İnsan, bu arzu ve
tutkuların peşinde koşup dururken, ecel ansızın onun
önünü keser ve onu alıp götürür.”3
Kıymetli Kardeşlerim!
Allah Resulu (s.a.s), bize bahşedilen hayatı, hayata dair
emellerimizi ve bu emelleri ansızın sonlandıran ecelimizi,
böylesi veciz bir benzetmeyle anlatıyordu. Pek çoğumuzun
bitmeyecek sandığı şu kısacık hayatın, aslında göz açıp
kapayacak kadar bir zamanda yaşanıp tükeneceğine işaret
ediyordu. Ecelin çevreleyip kuşattığı insanın, ebedi özgürlüğe
ancak iman, salih amel; helal ve haramlara riayet etmekle
ulaşabileceğini vurguluyordu.
Kardeşlerim!
Her bir anımız, her bir saniyemiz aslında en kıymetli
sermayemizdir. Hayat, bu sermayenin ya kazanıma
dönüştürülmesi ya da beyhude tüketilerek heba edilmesidir.
Şüphesiz, iyi ve güzel işler yaparak sorumluluk bilinciyle
geçirilen bir ömür, Allah katında kazanca dönüştürülmüş bir
ömürdür. Haramların, kötülüklerin esaretinde tüketilmiş bir
ömür ise heba edilmiş bir ömürdür.
Kardeşlerim!
Bize emanet edilen hayat yolculuğunda zaman hızla
akıp gidiyor. Her geçen gün ömür sermayemiz tükeniyor.
Zamanını, mekânını ve nasıl olacağını bilemediğimiz o
malum sonla bir gün hepimiz yüzleşeceğiz. O an gelecek,
fani dünyadan baki âleme göç edeceğiz.
İşte ömür sermayemizden bir yılımızı daha geride
bıraktık. Yeni bir yılın eşiğindeyiz. Hayat defterimizden bir
sayfayı daha eksiltmek üzereyiz. Yarınlara dair planlar
yapıyor, hayaller kuruyoruz. Ancak bu noktada hepimize
önemli bir vazife düşüyor. Her birimizin, dünümüz ve
bugünümüzün muhasebesini yapması gerekiyor. O büyük gün
gelmeden, fırsat elden gitmeden, sayılı nefeslerimiz
tükenmeden kendimizi sevap-günah, hayır-şer, iyi-kötü
konularında hesaba çekmemiz gerekiyor. Öyleyse geliniz,
hep birlikte kendimize şu soruları soralım ve cevabı kendi iç
dünyamızda arayalım:
Ömür sermayemizi nasıl tüketiyoruz? Hayatımızı
Rabbimizin razı olacağı şekilde değerlendirebiliyor muyuz?
Hevâ ve heveslerimizi dizginleyebiliyor muyuz? Dünya
meşgalesine esir olmaktan kurtulup ruhumuzu
özgürleştirebiliyor muyuz? Zihnimiz kötü düşünceye, dilimiz
kem söze, elimiz zararlı işe kapalı mı? Yoksa dilimizle
kardeşimizi incitiyor, elimizle yaralıyor, hâsılı gönüller
yıkıyor muyuz? Kalbimizi, Resul-i Ekremin insanlığa takdim
ettiği merhamet, şefkat, nezaket, adalet, hak ve hakikatin
merkezi yapabiliyor muyuz? Yoksa üzerimizde taşıdığımız
kul hakkının ağırlığı, omuzlarımızı çökertip yüreklerimizi
tüketiyor mu?
Yetimlere, öksüzlere, gariplere, kimsesizlere kol kanat
gerebiliyor muyuz? Yoksa onları, umursamaz bir edayla
yalnızlığa, gizli köşelerde gözyaşı akıtmaya mı terk
ediyoruz? Komşumuzun, yakınlarımızın, kardeşlerimizin
derdiyle hemhal olabiliyor muyuz? Yoksa külfet olurlar
endişesiyle kendileriyle aramıza görünmez duvarlar mı
örüyoruz? İslam dünyasını kasıp kavuran, kardeşi kardeşe
kırdıran fitne ateşi, bizim kalplerimizi sızlatıyor mu?
Çocukları, kadınları, yaşlıları, masum canları hedef alan
silahlar, onların başına atılan tonlarca bombalar bizim de
yüreklerimizi dağlıyor mu? Yoksa modern dünyanın ürettiği
kendinden başkasını düşünmeme hastalığı gözümüzü kör,
kulağımızı sağır edip vicdanımızı esir mi aldı?
Kardeşlerim!
Acısıyla tatlısıyla geride bırakılan bir yılın bu sorularla
muhasebesinin yapılması gereken saatler ne acıdır ki bir
takım yanlışlarla heba edilmektedir. Tüketim çılgınlığı, haz
ve eğlence kültürü teşvik edilerek başta gençlerimiz olmak
üzere milletimizi var eden yüce değerler yozlaştırılmaya
çalışılmaktadır. Dünyanın farklı coğrafyalarında kimileri
hayatta kalabilme mücadelesi verirken dünyayı bir eğlence
gezegeninden ibaret görmek ne hazin bir manzaradır!
Kardeşlerim!
Geliniz! Bugünümüz, ömrümüze işaret koyacağımız
gün olsun. Sermayemiz güzel ahlakımız ve salih amellerimiz
olsun. Ecelimiz gelmeden evvel, dünümüzü ve bugünümüzü
bir kez daha gözden geçirelim. Yarınlarımıza dair
hayallerimiz, hesabını veremeyeceğimiz hayaller olmasın.
Sayılı nefeslerimizi, kayıplara, ah vahlara, hüsrana değil,
ebedi bir hayatın kazanılmasına vesile kılalım.
Hutbemi Peygamberimiz (s.a.s)’in şu hikmetli
tavsiyesiyle bitirmek istiyorum: “Beş şey gelmeden önce beş
şeyin değerini iyi bil; ölümden önce hayatın,
meşguliyetten önce boş zamanın, yokluktan önce varlığın,
ihtiyarlıktan önce gençliğin ve hastalıktan önce sağlığın.”4
1 Mülk, 67/2.
2 Buhâri, Rikâk, 1.
3 Buhârî, Rikâk, 4.
4 Hâkim, el-Müstedrek, IV, 341.
Hazırlayan: Din Hizmetleri Genel Müdürlüğü
Okuduğum âyet-i kerimede Cenâb-ı Hak şöyle
buyuruyor: “Allah, hanginizin daha güzel işler yapacağını
sınamak için ölümü ve hayatı yaratandır. O, güçlüdür,
bağışlayandır.”1
Okuduğum hadis-i şerifte ise Efendimiz (s.a.s) şöyle
buyuruyor: “İki nimet vardır ki insanların çoğu onları
değerlendirme hususunda aldanmıştır: Sağlık ve boş
vakit.”2
Kardeşlerim!
Peygamberimiz (s.a.s), bir gün ashabıyla sohbet
ederken yere dörtgen bir şekil çizdi. Sonra o şeklin ortasından
dışarı uzanan bir çizgi ve o çizgiye bitişen başka çizgiler
çizdi. Ardından, kendisini meraklı bakışlarla seyretmekte
olan ashaba dönerek bunların ne anlama geldiğini şöyle
açıkladı: “Bu dörtgenin ortasındaki çizgi insandır.
Dörtgen de insanın ecelidir ve onu kuşatmıştır. Diğer
çizgiler ise insanın arzu ve tutkularıdır. İnsan, bu arzu ve
tutkuların peşinde koşup dururken, ecel ansızın onun
önünü keser ve onu alıp götürür.”3
Kıymetli Kardeşlerim!
Allah Resulu (s.a.s), bize bahşedilen hayatı, hayata dair
emellerimizi ve bu emelleri ansızın sonlandıran ecelimizi,
böylesi veciz bir benzetmeyle anlatıyordu. Pek çoğumuzun
bitmeyecek sandığı şu kısacık hayatın, aslında göz açıp
kapayacak kadar bir zamanda yaşanıp tükeneceğine işaret
ediyordu. Ecelin çevreleyip kuşattığı insanın, ebedi özgürlüğe
ancak iman, salih amel; helal ve haramlara riayet etmekle
ulaşabileceğini vurguluyordu.
Kardeşlerim!
Her bir anımız, her bir saniyemiz aslında en kıymetli
sermayemizdir. Hayat, bu sermayenin ya kazanıma
dönüştürülmesi ya da beyhude tüketilerek heba edilmesidir.
Şüphesiz, iyi ve güzel işler yaparak sorumluluk bilinciyle
geçirilen bir ömür, Allah katında kazanca dönüştürülmüş bir
ömürdür. Haramların, kötülüklerin esaretinde tüketilmiş bir
ömür ise heba edilmiş bir ömürdür.
Kardeşlerim!
Bize emanet edilen hayat yolculuğunda zaman hızla
akıp gidiyor. Her geçen gün ömür sermayemiz tükeniyor.
Zamanını, mekânını ve nasıl olacağını bilemediğimiz o
malum sonla bir gün hepimiz yüzleşeceğiz. O an gelecek,
fani dünyadan baki âleme göç edeceğiz.
İşte ömür sermayemizden bir yılımızı daha geride
bıraktık. Yeni bir yılın eşiğindeyiz. Hayat defterimizden bir
sayfayı daha eksiltmek üzereyiz. Yarınlara dair planlar
yapıyor, hayaller kuruyoruz. Ancak bu noktada hepimize
önemli bir vazife düşüyor. Her birimizin, dünümüz ve
bugünümüzün muhasebesini yapması gerekiyor. O büyük gün
gelmeden, fırsat elden gitmeden, sayılı nefeslerimiz
tükenmeden kendimizi sevap-günah, hayır-şer, iyi-kötü
konularında hesaba çekmemiz gerekiyor. Öyleyse geliniz,
hep birlikte kendimize şu soruları soralım ve cevabı kendi iç
dünyamızda arayalım:
Ömür sermayemizi nasıl tüketiyoruz? Hayatımızı
Rabbimizin razı olacağı şekilde değerlendirebiliyor muyuz?
Hevâ ve heveslerimizi dizginleyebiliyor muyuz? Dünya
meşgalesine esir olmaktan kurtulup ruhumuzu
özgürleştirebiliyor muyuz? Zihnimiz kötü düşünceye, dilimiz
kem söze, elimiz zararlı işe kapalı mı? Yoksa dilimizle
kardeşimizi incitiyor, elimizle yaralıyor, hâsılı gönüller
yıkıyor muyuz? Kalbimizi, Resul-i Ekremin insanlığa takdim
ettiği merhamet, şefkat, nezaket, adalet, hak ve hakikatin
merkezi yapabiliyor muyuz? Yoksa üzerimizde taşıdığımız
kul hakkının ağırlığı, omuzlarımızı çökertip yüreklerimizi
tüketiyor mu?
Yetimlere, öksüzlere, gariplere, kimsesizlere kol kanat
gerebiliyor muyuz? Yoksa onları, umursamaz bir edayla
yalnızlığa, gizli köşelerde gözyaşı akıtmaya mı terk
ediyoruz? Komşumuzun, yakınlarımızın, kardeşlerimizin
derdiyle hemhal olabiliyor muyuz? Yoksa külfet olurlar
endişesiyle kendileriyle aramıza görünmez duvarlar mı
örüyoruz? İslam dünyasını kasıp kavuran, kardeşi kardeşe
kırdıran fitne ateşi, bizim kalplerimizi sızlatıyor mu?
Çocukları, kadınları, yaşlıları, masum canları hedef alan
silahlar, onların başına atılan tonlarca bombalar bizim de
yüreklerimizi dağlıyor mu? Yoksa modern dünyanın ürettiği
kendinden başkasını düşünmeme hastalığı gözümüzü kör,
kulağımızı sağır edip vicdanımızı esir mi aldı?
Kardeşlerim!
Acısıyla tatlısıyla geride bırakılan bir yılın bu sorularla
muhasebesinin yapılması gereken saatler ne acıdır ki bir
takım yanlışlarla heba edilmektedir. Tüketim çılgınlığı, haz
ve eğlence kültürü teşvik edilerek başta gençlerimiz olmak
üzere milletimizi var eden yüce değerler yozlaştırılmaya
çalışılmaktadır. Dünyanın farklı coğrafyalarında kimileri
hayatta kalabilme mücadelesi verirken dünyayı bir eğlence
gezegeninden ibaret görmek ne hazin bir manzaradır!
Kardeşlerim!
Geliniz! Bugünümüz, ömrümüze işaret koyacağımız
gün olsun. Sermayemiz güzel ahlakımız ve salih amellerimiz
olsun. Ecelimiz gelmeden evvel, dünümüzü ve bugünümüzü
bir kez daha gözden geçirelim. Yarınlarımıza dair
hayallerimiz, hesabını veremeyeceğimiz hayaller olmasın.
Sayılı nefeslerimizi, kayıplara, ah vahlara, hüsrana değil,
ebedi bir hayatın kazanılmasına vesile kılalım.
Hutbemi Peygamberimiz (s.a.s)’in şu hikmetli
tavsiyesiyle bitirmek istiyorum: “Beş şey gelmeden önce beş
şeyin değerini iyi bil; ölümden önce hayatın,
meşguliyetten önce boş zamanın, yokluktan önce varlığın,
ihtiyarlıktan önce gençliğin ve hastalıktan önce sağlığın.”4
1 Mülk, 67/2.
2 Buhâri, Rikâk, 1.
3 Buhârî, Rikâk, 4.
4 Hâkim, el-Müstedrek, IV, 341.
Hazırlayan: Din Hizmetleri Genel Müdürlüğü
