- Katılım
- 10 Eki 2010
- Mesajlar
- 4,000
- Tepki puanı
- 419
- Puanları
- 83
- Yaş
- 48
Trafikte araç kullanırken trafik kurallarına uymak çok önemlidir. Çünkü trafik kuralları sadece sizin hayatınızı kurtarmaz. Aynı zamanda sevdiklerinizin ve hatta hiç tanımadığınız insanların hayatını kurtarır.
Bu kadar yoğun trafikte trafik kuralları olmasaydı diye hiç düşündünüz mü? Her araç sahibi kendine göre hareket etseydi, şerit isimli bölümler olmasaydı her sürücü kendi istediği yönde gitseydi sizce neler olurdu?
Ülkemizdeki trafik kazalarının sayısını düşündüğünüzde üzücü bir sonuçla karşılaşmaktayız. Çünkü her gün yaklaşık olarak 600 trafik kazası meydana gelmektedir. Bu 600 trafik kazasında yaklaşık 20 kişi hayatını kaybediyor. Yine yaklaşık 200 kişi de yaralanıyor. Eğer ki trafik kuralları olmasaydı bu sayılar kat kat fazlası olacaktı.
Peki trafik kazalarının sebebi ve sorumlusu kim? Trafik kazalarında en büyük sorumlu insandır. Yüzde 94'lük bir oranla insan yani sürücü, yolcu ve yayalar trafik kazalarının en büyük sorumlularıdır. İnsan faktöründen sonra ise yüzde 5'lik bir oranla araçtan kaynaklanan sebepler trafik kazasına neden oluyor. Son yüzde 1'lik oran da yoldaki bozukluklara aittir.
"Bunca trafik kazasını önlemek mümkün müdür?" diye düşünecek olursak cevabı da kendimiz bulabiliriz aslında.. "Evet mümkündür." Gerekli kurallar konulursa, ki trafik kuralları konulmuş zaten, ve bu kurallara uyulup uyulmadığı denetim altında tutulup gerektiğinde trafik cezaları ile gerekli önlemler alınırsa bu sayı biraz daha azalacaktır. Aynı zamanda yolların ve trafik işaretlerinin de kontrol edilmesi gerekmektedir.
Peki bunda denetim, önlemden sonra başka bir eksik yok mu? Emin olun var.. "Eğitim.." İnsanların bu konuda yeterli kadar eğitimli olmaları gerekmektedir. Alkollü olarak araç kullanmaya ya da aşırı hız yapmaya ne yazık ki bazen ceza da engel olamamaktadır. Sürücülerin ve yayaların yeterince eğitimli ve bilinçli olmaları trafik kazalarının büyük ölçüde azaltacaktır.
Trafik kazalarından uzak, bilinçli bir yaşam dileriz
Trafik: Yayaların, hayvanların ve araçların karayolu üzerinde hal ve hareketlerine "trafik" denir.
Karayolu: Trafik için, kamunun yararlanmasına açık olan arazi şeridi, köprüler ve alanlara "karayolu" denir.
Araç: Karayollarında kullanılabilen motorlu, motorsuz ve özel amaçlı taşıtlar ile iş makineleri ve lastik tekerlekli traktörler, yolcu, eşya, kargo vb. genel adına "araç" denir.
Taşıt: Karayolunda insan, hayvan ve yük taşımaya yarayan araçlara "taşıt" denir.
Bunlardan;
Makine gücü ile yürütülenlere "motorlu taşıt"
İnsan ve hayvan gücü ile yürütülenlere "motorsuz taşıt".
Ayrıca;
Bir kazanç sağlama amacı olmadan kullanılan taşıtlara "hususi taşıt",
Bir kazanç sağlamak için kullanılan taşıtlara "ticari taşıt"
Resmi kurumlara ait taşıtlara "resmi taşıt",
Hem resmi hem ticari taşıtlara ise "resmi ticari taşıt" adı verilir.
Şoför: Karayolunda, ticari olarak tescil edilmiş bir motorlu taşıtı süren ve src belgesi ve psikoteknik belgesi almış kişiye "şoför" denir.
Sürücü: Karayolunda, motorlu veya motorsuz bir aracı veya taşıtı sevk ve idare eden kişidir.
Araç Sahibi: Araç için adına yetkili idarece tescil belgesi verilmiş veya sahiplik veya satış belgesi düzenlenmiş kişidir.
Hizmetli: Araçlarda, sürücü hariç, araç veya taşıma hizmetlerinde süreli veya süresiz çalışan kişiler ile iş makinelerinde sürücü haricindeki kişilerdir.
Geçiş Üstünlüğü: Görev sırasında, belirli araç sürücülerinin can ve mal güvenliğini tehlikeye sokmamak şartı ile trafik kısıtlama veya yasaklarına bağlı olmamasına "geçiş üstünlüğü" adı verilir.
Geçiş Hakkı: Yayaların ve araç kullananların diğer yaya ve araç kullananlara göre, yolu kullanmak sırasındaki öncelik hakkına "geçiş hakkı" denir.
Durma: Kırmızı ışık, yetkililerin dur işareti, yol kapanması gibi her türlü trafik zorunlulukları nedeni ile aracın durdurulmasına "durma" denir.
Duraklama: Trafik zorunlulukları dışında araçların, insan indirmek ve bindirmek, eşya yüklemek, boşaltmak veya beklemek amacı ile kısa bir süre için durdurulmasına "duraklama" denir.
Park Etme: Araçların, durma ve duraklaması gereken haller dışında bırakılmasıdır.
Tali Yol: Genel olarak üzerindeki trafik yoğunluğu bakımından, bağlandığı yoldan daha az önemde olan yola “tali yol” denir.
Tehlikeli Eğim: Araçların emniyetle seyrine devam için, vites küçültmeyi gerektiren uzunluk veya açıdaki yol eğimine “tehlikeli eğim” denir.
Kavşak: İki veya daha fazla karayolunun kesişmesi veya birleşmesi ile oluşan ortak alanlara “kavşak” denir.
Üst Geçit: Karayolunun diğer bir karayolu veya demiryolunu üstten geçmesini sağlayan yapıya “üst geçit” denir.
Demiryolu Geçidi (Hemzemin Geçit): Karayolu ile demiryolunun aynı seviyede kesiştiği bariyerli veya bariyersiz geçitlere “demiryolu geçidi (hemzemin geçit)” denir.
Ada: Yayaların geçme ve durmalarına, taşıtlardan inip binmelerine yarayan, trafik akımını düzenleme ve trafik güvenliğini sağlama amacıyla yapılmış olan, araçların bulunamayacağı, koruyucu tertibatla belirlenmiş bölüm ve alanlara “ada” denir.
AYIRICI: Taşıt yollarını veya yol bölümlerini birbirinden ayıran, bir taraftaki taşıtların diğer tarafa geçmesini engelleyen veya zorlaştıran karayolu yapısı, trafik tertibatı veya gereçtir.
Şerit: Taşıtların bir dizi halinde güvenle seyredebilmeleri için taşıt yolunun çizgilerle ayrılmış bölümüne “şerit” denir.
Bu kadar yoğun trafikte trafik kuralları olmasaydı diye hiç düşündünüz mü? Her araç sahibi kendine göre hareket etseydi, şerit isimli bölümler olmasaydı her sürücü kendi istediği yönde gitseydi sizce neler olurdu?
Ülkemizdeki trafik kazalarının sayısını düşündüğünüzde üzücü bir sonuçla karşılaşmaktayız. Çünkü her gün yaklaşık olarak 600 trafik kazası meydana gelmektedir. Bu 600 trafik kazasında yaklaşık 20 kişi hayatını kaybediyor. Yine yaklaşık 200 kişi de yaralanıyor. Eğer ki trafik kuralları olmasaydı bu sayılar kat kat fazlası olacaktı.
Peki trafik kazalarının sebebi ve sorumlusu kim? Trafik kazalarında en büyük sorumlu insandır. Yüzde 94'lük bir oranla insan yani sürücü, yolcu ve yayalar trafik kazalarının en büyük sorumlularıdır. İnsan faktöründen sonra ise yüzde 5'lik bir oranla araçtan kaynaklanan sebepler trafik kazasına neden oluyor. Son yüzde 1'lik oran da yoldaki bozukluklara aittir.
"Bunca trafik kazasını önlemek mümkün müdür?" diye düşünecek olursak cevabı da kendimiz bulabiliriz aslında.. "Evet mümkündür." Gerekli kurallar konulursa, ki trafik kuralları konulmuş zaten, ve bu kurallara uyulup uyulmadığı denetim altında tutulup gerektiğinde trafik cezaları ile gerekli önlemler alınırsa bu sayı biraz daha azalacaktır. Aynı zamanda yolların ve trafik işaretlerinin de kontrol edilmesi gerekmektedir.
Peki bunda denetim, önlemden sonra başka bir eksik yok mu? Emin olun var.. "Eğitim.." İnsanların bu konuda yeterli kadar eğitimli olmaları gerekmektedir. Alkollü olarak araç kullanmaya ya da aşırı hız yapmaya ne yazık ki bazen ceza da engel olamamaktadır. Sürücülerin ve yayaların yeterince eğitimli ve bilinçli olmaları trafik kazalarının büyük ölçüde azaltacaktır.
Trafik kazalarından uzak, bilinçli bir yaşam dileriz
Trafik: Yayaların, hayvanların ve araçların karayolu üzerinde hal ve hareketlerine "trafik" denir.
Karayolu: Trafik için, kamunun yararlanmasına açık olan arazi şeridi, köprüler ve alanlara "karayolu" denir.
Araç: Karayollarında kullanılabilen motorlu, motorsuz ve özel amaçlı taşıtlar ile iş makineleri ve lastik tekerlekli traktörler, yolcu, eşya, kargo vb. genel adına "araç" denir.
Taşıt: Karayolunda insan, hayvan ve yük taşımaya yarayan araçlara "taşıt" denir.
Bunlardan;
Makine gücü ile yürütülenlere "motorlu taşıt"
İnsan ve hayvan gücü ile yürütülenlere "motorsuz taşıt".
Ayrıca;
Bir kazanç sağlama amacı olmadan kullanılan taşıtlara "hususi taşıt",
Bir kazanç sağlamak için kullanılan taşıtlara "ticari taşıt"
Resmi kurumlara ait taşıtlara "resmi taşıt",
Hem resmi hem ticari taşıtlara ise "resmi ticari taşıt" adı verilir.
Şoför: Karayolunda, ticari olarak tescil edilmiş bir motorlu taşıtı süren ve src belgesi ve psikoteknik belgesi almış kişiye "şoför" denir.
Sürücü: Karayolunda, motorlu veya motorsuz bir aracı veya taşıtı sevk ve idare eden kişidir.
Araç Sahibi: Araç için adına yetkili idarece tescil belgesi verilmiş veya sahiplik veya satış belgesi düzenlenmiş kişidir.
Hizmetli: Araçlarda, sürücü hariç, araç veya taşıma hizmetlerinde süreli veya süresiz çalışan kişiler ile iş makinelerinde sürücü haricindeki kişilerdir.
Geçiş Üstünlüğü: Görev sırasında, belirli araç sürücülerinin can ve mal güvenliğini tehlikeye sokmamak şartı ile trafik kısıtlama veya yasaklarına bağlı olmamasına "geçiş üstünlüğü" adı verilir.
Geçiş Hakkı: Yayaların ve araç kullananların diğer yaya ve araç kullananlara göre, yolu kullanmak sırasındaki öncelik hakkına "geçiş hakkı" denir.
Durma: Kırmızı ışık, yetkililerin dur işareti, yol kapanması gibi her türlü trafik zorunlulukları nedeni ile aracın durdurulmasına "durma" denir.
Duraklama: Trafik zorunlulukları dışında araçların, insan indirmek ve bindirmek, eşya yüklemek, boşaltmak veya beklemek amacı ile kısa bir süre için durdurulmasına "duraklama" denir.
Park Etme: Araçların, durma ve duraklaması gereken haller dışında bırakılmasıdır.
Park Yeri (Otopark): Araçların park etmesi için kullanılan açık veya kapalı alandır.
Karayolu Üzeri Park Yeri: Taşıt yolundaki veya buna bitişik alanlardaki park yeridir.
Karayolu Dışı Park Yeri: Karayolu sınır çizgisi dışında olan ve bir geçiş yolu veya servis yolu ile taşıt yoluna bağlanan park yeridir.
Yaya: Araçlarda bulunmayan, karayolunda hareket veya hareketsiz halinde bulunan insandır.
TRAFİKTEN MEN: Trafik zabıtasınca, bu kanunda belirtilen hallerde araçla ilgili belgelerin sürücüden alınması ve aracın belirli bir yere çekilerek trafikten alıkonulmasıdır.
İki Yönlü Karayolu: Taşıt yolunun her iki yöndeki taşıt trafiği için kullanıldığı karayoluna "iki yönlü karayolu" denir.
Tek Yönlü Karayolu : Taşıt yolunun yalnız bir yöndeki taşıt trafiği için kullanıldığı karayoluna "tek yönlü karayolu" denir. Bu tür yollar tek şeritli olabileceği gibi 2 ya da daha fazla şeritli de olabilir.
Erişme Kontrollü Karayolu (OTOYOL): Özellikle transit trafiğe tahsis edilen, belirli yerler ve şartlar dışında giriş ve çıkışın yasaklandığı; yaya, hayvan ve motorsuz araçların giremediği, ancak izin verilen motorlu araçların yararlandığı ve trafiğin özel kontrole tabi tutulduğu karayoluna "erişme kontrollü karayolu (otoyol)" denir.
Ekspres Yol: Taşıtların hızlarını kesmeden gidebilecekleri genişlikte, gidiş ve geliş yönleri ayrılmış yola denir.
KAVŞAK ORTAK ALANI: Kavşaklarda, kavşağı teşkil eden kollardan ayrı ayrı yaklaşıldığında, kavşaktaki geometrik veya fiziki değişikliğin başladığı çizgiler ile çevrelenmiş alandır.
OKUL GEÇİDİ: Genel olarak okul öncesi, ilköğretim ve orta dereceli okulların çevresinde özellikle öğrencilerin geçmesi için taşıt yolundan ayrılmış ve bir trafik işareti ile belirlenmiş alandır.
Bağlantı Yolu: Bir kavşak yakınında bulunan ve karayolu taşıt yollarının birbirine bağlanmasını sağlayan, kavşak alanı dışında kalan ve tek yönlü trafiğe ayrılmış olan karayolu kısmına “bağlantı yolu” denir.
Bölünmüş Karayolu: Bir yöndeki trafiğe ait taşıt yolunun bir ayırıcı ile belirli şekilde diğer taşıt yolundan ayrılması ile meydana gelen karayoluna “bölünmüş karayolu” denir.
Geçiş yolu: Araçların bir mülke girip çıkması için yapılmış olan yolun, karayoluna bağlanan ve karayolu sınır çizgisi içinde kalan kısmına “geçiş yolu” denir.
Taşıt Yolu (Kaplama): Karayolunun genel olarak taşıt trafiğince kullanılan kısmına “taşıt yolu (kaplama)” denir.
Banket: Yaya yolu ayrılmamış karayolunda, taşıt yolu kenarı ile şev başı veya hendek iç üst kenarı arasında kalan ve olağan olarak yayaların ve hayvanların kullanacağı, zorunlu hallerde de araçların faydalanabileceği kısma “banket” denir.
Platform: Karayolunun, taşıt yolu (kaplama) ile yaya yolu kaldırım veya banketinden oluşan kısmına “platform” denir.
Anayol: Ana trafiğe açık olan ve bunu kesen karayolundaki trafiğin, bu yolu geçerken veya bu yola girerken, ilk geçiş hakkını vermesi gerektiği işaretlerle belirlenmiş karayoluna “anayol” denir.Karayolu Üzeri Park Yeri: Taşıt yolundaki veya buna bitişik alanlardaki park yeridir.
Karayolu Dışı Park Yeri: Karayolu sınır çizgisi dışında olan ve bir geçiş yolu veya servis yolu ile taşıt yoluna bağlanan park yeridir.
Yaya: Araçlarda bulunmayan, karayolunda hareket veya hareketsiz halinde bulunan insandır.
TRAFİKTEN MEN: Trafik zabıtasınca, bu kanunda belirtilen hallerde araçla ilgili belgelerin sürücüden alınması ve aracın belirli bir yere çekilerek trafikten alıkonulmasıdır.
İki Yönlü Karayolu: Taşıt yolunun her iki yöndeki taşıt trafiği için kullanıldığı karayoluna "iki yönlü karayolu" denir.
Tek Yönlü Karayolu : Taşıt yolunun yalnız bir yöndeki taşıt trafiği için kullanıldığı karayoluna "tek yönlü karayolu" denir. Bu tür yollar tek şeritli olabileceği gibi 2 ya da daha fazla şeritli de olabilir.
Erişme Kontrollü Karayolu (OTOYOL): Özellikle transit trafiğe tahsis edilen, belirli yerler ve şartlar dışında giriş ve çıkışın yasaklandığı; yaya, hayvan ve motorsuz araçların giremediği, ancak izin verilen motorlu araçların yararlandığı ve trafiğin özel kontrole tabi tutulduğu karayoluna "erişme kontrollü karayolu (otoyol)" denir.
Ekspres Yol: Taşıtların hızlarını kesmeden gidebilecekleri genişlikte, gidiş ve geliş yönleri ayrılmış yola denir.
KAVŞAK ORTAK ALANI: Kavşaklarda, kavşağı teşkil eden kollardan ayrı ayrı yaklaşıldığında, kavşaktaki geometrik veya fiziki değişikliğin başladığı çizgiler ile çevrelenmiş alandır.
OKUL GEÇİDİ: Genel olarak okul öncesi, ilköğretim ve orta dereceli okulların çevresinde özellikle öğrencilerin geçmesi için taşıt yolundan ayrılmış ve bir trafik işareti ile belirlenmiş alandır.
Bağlantı Yolu: Bir kavşak yakınında bulunan ve karayolu taşıt yollarının birbirine bağlanmasını sağlayan, kavşak alanı dışında kalan ve tek yönlü trafiğe ayrılmış olan karayolu kısmına “bağlantı yolu” denir.
Bölünmüş Karayolu: Bir yöndeki trafiğe ait taşıt yolunun bir ayırıcı ile belirli şekilde diğer taşıt yolundan ayrılması ile meydana gelen karayoluna “bölünmüş karayolu” denir.
Geçiş yolu: Araçların bir mülke girip çıkması için yapılmış olan yolun, karayoluna bağlanan ve karayolu sınır çizgisi içinde kalan kısmına “geçiş yolu” denir.
Taşıt Yolu (Kaplama): Karayolunun genel olarak taşıt trafiğince kullanılan kısmına “taşıt yolu (kaplama)” denir.
Banket: Yaya yolu ayrılmamış karayolunda, taşıt yolu kenarı ile şev başı veya hendek iç üst kenarı arasında kalan ve olağan olarak yayaların ve hayvanların kullanacağı, zorunlu hallerde de araçların faydalanabileceği kısma “banket” denir.
Platform: Karayolunun, taşıt yolu (kaplama) ile yaya yolu kaldırım veya banketinden oluşan kısmına “platform” denir.
Tali Yol: Genel olarak üzerindeki trafik yoğunluğu bakımından, bağlandığı yoldan daha az önemde olan yola “tali yol” denir.
Tehlikeli Eğim: Araçların emniyetle seyrine devam için, vites küçültmeyi gerektiren uzunluk veya açıdaki yol eğimine “tehlikeli eğim” denir.
Kavşak: İki veya daha fazla karayolunun kesişmesi veya birleşmesi ile oluşan ortak alanlara “kavşak” denir.
Üst Geçit: Karayolunun diğer bir karayolu veya demiryolunu üstten geçmesini sağlayan yapıya “üst geçit” denir.
Demiryolu Geçidi (Hemzemin Geçit): Karayolu ile demiryolunun aynı seviyede kesiştiği bariyerli veya bariyersiz geçitlere “demiryolu geçidi (hemzemin geçit)” denir.
Ada: Yayaların geçme ve durmalarına, taşıtlardan inip binmelerine yarayan, trafik akımını düzenleme ve trafik güvenliğini sağlama amacıyla yapılmış olan, araçların bulunamayacağı, koruyucu tertibatla belirlenmiş bölüm ve alanlara “ada” denir.
AYIRICI: Taşıt yollarını veya yol bölümlerini birbirinden ayıran, bir taraftaki taşıtların diğer tarafa geçmesini engelleyen veya zorlaştıran karayolu yapısı, trafik tertibatı veya gereçtir.
Şerit: Taşıtların bir dizi halinde güvenle seyredebilmeleri için taşıt yolunun çizgilerle ayrılmış bölümüne “şerit” denir.