- Katılım
- 30 Eyl 2014
- Mesajlar
- 2,979
- Tepki puanı
- 0
- Puanları
- 0
ÂHİRETE İMAN
Kardeşlerim!
Okuduğum âyet-i kerimede Yüce Rabbimiz,
şöyle buyuruyor: “Ey iman edenler! Allah’a karşı
gelmekten sakının ve herkes, yarın için ne
göndermiş olduğuna baksın. Allah’a karşı
gelmekten sakının. Şüphesiz Allah,
yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır.”1
Kardeşlerim!
Bir cuma günüydü. Peygamberimiz (s.a.s)
minberde iken bir adam mescide girdi ve onun
konuşmasını keserek, “Ey Allah’ın Resûlü, kıyamet
ne zaman kopacak?” diye sordu. Sahâbe, soruyu soran
kişiye susmasını işaret ettiyse de o, aynı soruyu üç kez
tekrarladı. Efendimiz, namazı kıldırdıktan sonra,
“Kıyametin ne zaman kopacağını soran kişi
nerede?” dedi. O adam, “Benim, Yâ Resûlallah.”
diyerek cevap verdi. Peygamberimiz, “Kıyamet için
ne hazırladın?” buyurdu. O adam, “Benim çok fazla
amelim yok. Ancak ben Allah ve Resûlü’nü gerçekten
seviyorum.” dedi. Bunun üzerine Resûlullah
Efendimiz, “Kişi sevdiğiyle beraberdir, sen de
sevdiğinle beraber olacaksın.” buyurdu.2
Allah Resûlü (s.a.s), bu hadisiyle o büyük güne,
hesap vaktine daima hazırlıklı olmamız gerektiğini
vurguluyordu. Kıyametin ne zaman kopacağından çok
daha önemli olan, bizim ona ne kadar hazır
olduğumuzdu. Kıyamete hazırlık ise, Rabbimizi ve
peygamberimizi gönülden sevmekten, Allah ve
Resûlü’nün istediği doğrultuda bir hayat sürmekten
geçiyordu.
Kardeşlerim!
Öldükten sonra dirilmeye, mahşere, hesaba,
âhiret gününe iman etmek, dinimizin temel
esaslarından biridir. İnancımıza göre mebde yani her
şeyin Allah tarafından yoktan yaratıldığı, meâd yani
bâkî olan Allah dışında her şeyin bir gün yok olacağı
inancı birbirinden ayrı düşünülemez. Varlığın
hakikatini, hayatın anlamını, yaratılışın gayesini
bilmeyen, ölümü, ölüm ötesini, yeniden dirilişi,
kıyameti, hesabı, âhireti anlayamaz. Âhiretin, bizim
ebedî yurdumuz, sonsuz ikamet mahallimiz olduğunu
kavrayamaz.
Aziz Müminler!
Rabbimiz, Kerim Kitabımızda, anlamsız ve
gayesiz yaratılmadığımızı, başıboş bırakılmadığımızı,
ölümle birlikte yepyeni bir hayata doğacağımızı
bizlere haber vermektedir. Dünyanın bizler için
aldatıcı bir meta olduğunu sıklıkla hatırlatmaktadır.
Hayatın dünyadan ibaret olduğu fikrinin, kişiyi inkâra
sürükleyeceğini bildirmektedir. Âhireti yok sayan bir
dünyanın oyun, eğlence, gösteriş ve övünmeden ibaret
olduğunu vurgulamaktadır.
Kardeşlerim!
Fâni olan dünya hayatı, ebedî âhiret hayatına
giderken konakladığımız geçici bir menzildir. Bizler,
ebedî yurdumuzu, âhiretimizi bu dünyada
kazanacağız. Dünya bir imtihan yeriyken, âhiret
hesap, sırat, mizan, cennet ve cehennem safahâtıyla
hakikatin ve mutlak adaletin zuhur edeceği yerdir. O
gün, dünya hayatında yaptığımız her hayrın
mükâfatını göreceğimiz gibi, işlemiş olduğumuz her
günahın da hesabını vereceğiz. Kimseye zerre miktarı
haksızlık yapılmayacaktır.
Bu şuurla hayatını tanzim eden bir kişi, sürekli
kendini hesaba çekecektir. Allah’ın huzurunda
vereceği hesabı düşünecek, haramdan, günahtan,
kötülükten uzak durmaya çalışacaktır. Şerrin kilidi,
hayrın anahtarı olmak için çabalayacaktır. Helâl,
sevap ve iyilik peşinde bir hayat sürme idealinde
olacaktır. Bu inanç ve anlayışın yerleştiği bir toplum
da elbette barış, huzur ve güven toplumu olacaktır.
Kardeşlerim!
Mizanda salih ameli ağır basanlar, ahirette
kurtuluş ve felaha ereceklerdir. İyilikleri hafif
gelenlerse, kendilerine yazık etmiş olduklarını itiraf
edeceklerdir. Unutmayalım ki; cennet, tohumunu bu
dünyada ektiğimiz bir bahçedir. Cehennem ise, ateşini
bu dünyadan götürdüğümüz bir ocaktır.
Hutbemi şu dualarla bitirmek istiyorum:
“Allah’ım! Bize dünyada iyilik ver, âhirette
de iyilik ver ve bizi cehennem azabından koru!”3
“Allah’ım! Ebedî yaşayacağım ahiret
hayatımı benim için hayırlı eyle! Hayatı her türlü
iyiliği artırmama vesile kıl! Ölümü de her türlü
kötülükten kurtuluşuma vesile eyle!”4
Kardeşlerim!
Okuduğum âyet-i kerimede Yüce Rabbimiz,
şöyle buyuruyor: “Ey iman edenler! Allah’a karşı
gelmekten sakının ve herkes, yarın için ne
göndermiş olduğuna baksın. Allah’a karşı
gelmekten sakının. Şüphesiz Allah,
yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır.”1
Kardeşlerim!
Bir cuma günüydü. Peygamberimiz (s.a.s)
minberde iken bir adam mescide girdi ve onun
konuşmasını keserek, “Ey Allah’ın Resûlü, kıyamet
ne zaman kopacak?” diye sordu. Sahâbe, soruyu soran
kişiye susmasını işaret ettiyse de o, aynı soruyu üç kez
tekrarladı. Efendimiz, namazı kıldırdıktan sonra,
“Kıyametin ne zaman kopacağını soran kişi
nerede?” dedi. O adam, “Benim, Yâ Resûlallah.”
diyerek cevap verdi. Peygamberimiz, “Kıyamet için
ne hazırladın?” buyurdu. O adam, “Benim çok fazla
amelim yok. Ancak ben Allah ve Resûlü’nü gerçekten
seviyorum.” dedi. Bunun üzerine Resûlullah
Efendimiz, “Kişi sevdiğiyle beraberdir, sen de
sevdiğinle beraber olacaksın.” buyurdu.2
Allah Resûlü (s.a.s), bu hadisiyle o büyük güne,
hesap vaktine daima hazırlıklı olmamız gerektiğini
vurguluyordu. Kıyametin ne zaman kopacağından çok
daha önemli olan, bizim ona ne kadar hazır
olduğumuzdu. Kıyamete hazırlık ise, Rabbimizi ve
peygamberimizi gönülden sevmekten, Allah ve
Resûlü’nün istediği doğrultuda bir hayat sürmekten
geçiyordu.
Kardeşlerim!
Öldükten sonra dirilmeye, mahşere, hesaba,
âhiret gününe iman etmek, dinimizin temel
esaslarından biridir. İnancımıza göre mebde yani her
şeyin Allah tarafından yoktan yaratıldığı, meâd yani
bâkî olan Allah dışında her şeyin bir gün yok olacağı
inancı birbirinden ayrı düşünülemez. Varlığın
hakikatini, hayatın anlamını, yaratılışın gayesini
bilmeyen, ölümü, ölüm ötesini, yeniden dirilişi,
kıyameti, hesabı, âhireti anlayamaz. Âhiretin, bizim
ebedî yurdumuz, sonsuz ikamet mahallimiz olduğunu
kavrayamaz.
Aziz Müminler!
Rabbimiz, Kerim Kitabımızda, anlamsız ve
gayesiz yaratılmadığımızı, başıboş bırakılmadığımızı,
ölümle birlikte yepyeni bir hayata doğacağımızı
bizlere haber vermektedir. Dünyanın bizler için
aldatıcı bir meta olduğunu sıklıkla hatırlatmaktadır.
Hayatın dünyadan ibaret olduğu fikrinin, kişiyi inkâra
sürükleyeceğini bildirmektedir. Âhireti yok sayan bir
dünyanın oyun, eğlence, gösteriş ve övünmeden ibaret
olduğunu vurgulamaktadır.
Kardeşlerim!
Fâni olan dünya hayatı, ebedî âhiret hayatına
giderken konakladığımız geçici bir menzildir. Bizler,
ebedî yurdumuzu, âhiretimizi bu dünyada
kazanacağız. Dünya bir imtihan yeriyken, âhiret
hesap, sırat, mizan, cennet ve cehennem safahâtıyla
hakikatin ve mutlak adaletin zuhur edeceği yerdir. O
gün, dünya hayatında yaptığımız her hayrın
mükâfatını göreceğimiz gibi, işlemiş olduğumuz her
günahın da hesabını vereceğiz. Kimseye zerre miktarı
haksızlık yapılmayacaktır.
Bu şuurla hayatını tanzim eden bir kişi, sürekli
kendini hesaba çekecektir. Allah’ın huzurunda
vereceği hesabı düşünecek, haramdan, günahtan,
kötülükten uzak durmaya çalışacaktır. Şerrin kilidi,
hayrın anahtarı olmak için çabalayacaktır. Helâl,
sevap ve iyilik peşinde bir hayat sürme idealinde
olacaktır. Bu inanç ve anlayışın yerleştiği bir toplum
da elbette barış, huzur ve güven toplumu olacaktır.
Kardeşlerim!
Mizanda salih ameli ağır basanlar, ahirette
kurtuluş ve felaha ereceklerdir. İyilikleri hafif
gelenlerse, kendilerine yazık etmiş olduklarını itiraf
edeceklerdir. Unutmayalım ki; cennet, tohumunu bu
dünyada ektiğimiz bir bahçedir. Cehennem ise, ateşini
bu dünyadan götürdüğümüz bir ocaktır.
Hutbemi şu dualarla bitirmek istiyorum:
“Allah’ım! Bize dünyada iyilik ver, âhirette
de iyilik ver ve bizi cehennem azabından koru!”3
“Allah’ım! Ebedî yaşayacağım ahiret
hayatımı benim için hayırlı eyle! Hayatı her türlü
iyiliği artırmama vesile kıl! Ölümü de her türlü
kötülükten kurtuluşuma vesile eyle!”4
